Ziek
Hier vlak boven Reims, in het gebied van het riviertje de Aisne heeft het enorm geregend. Riviertjes treden buiten hun oevers, land is ondergelopen. De kranten staan er vol van. Toch konden we heel prettig over de dijkjes van het Canal des Ardennes lopen, met aan alle kanten water. Wel een beetje eng. Er heerst hier een afschuwelijke griep: buikkrampen, hete en koude koorts, overal spierpijn, zwaaien op je benen. Dinsdag was ik de klos, ineens helemaal uitgeteld.. De laatste 2 km gingen per auto, waarna ik klappertandend in bed belandde. Ik rust nu al twee dagen uit en Greet is (niet echt helemaal van harte) bij me gebleven. Ook nu weer spanning, net als toen Ineke ziek werd. Verstandelijk willen de anderen zich aan de afspraken houden; maar ze balen duidelijk dat ze moeten wachten tot ik beter ben. Dat maakt me er niet vrolijker op; juist nu heb ik steun van mijn reisgenoten nodig. De afspraak was dat we minstens 4 dagen zouden wachten als iemand ziek werd. Daarna zouden we bespreken wat ons te doen stond. We zien Nel en Ineke weer in Reims waar Ineke naar een voetendokter gaat. Ze heeft veel pijn in haar voeten ondanks steunzolen.

Gastvrije en gastronomische chambres d'hôte
Het waren zware etappes met sneeuw, regen, wind, blubber en soms zon. Maar elke avond weer een mooie kamer, goede bedden en een gastvrije ontvangst in de vooraf gereserveerde Chambres d'hôte. Onze gastheren/dames zijn altijd weer bereid om voor de volgende dagen voor ons te reserveren en zo nodig toch een maaltijd los te peuteren op de rustdag van de pensionhouders. Want deze pensions vind je alleen à la campagne, meestal in zeer kleine dorpjes waar zelfs geen winkel is. Vaak kent men elkaar en vertelt per telefoon over die dappere dames uit de Pays Bas die goed verzorgd dienen te worden.

De table d'hôte betekent meestal dat je met de familie en andere gasten mee eet en zo kregen we zaterdag in Margy zelfs Raclette en zoveel wijn als we wilden. Daar kon ik helaas maar mondjesmaat van genieten omdat we de volgende dag weer verder moesten. De kosten zijn gemiddeld f 60 a 65 per dag; voorbij Le Puy-en-Vezelay (na ± 2 maanden) zullen er meer gîtes zijn en wordt het goedkoper.

Vroeger reed je door Frankrijk en zag je die kolossale gesloten boerderijen van de buitenkant. Hoe zou men daar leven? Nu slapen we er en ontmoeten aardige, gastvrije mensen, die op een ongebruikte zolder een paar romantische kamers hebben gemaakt (met verwarming en badkamer) waar ze vreselijk trots op zijn. Ze bewaren krantenknipsels waar ze in vermeld worden en alles is even mooi en schoon. Trouwens de hele Franse Ardennen zijn bezienswaardig. Het golvende groene landschap, de riviertjes, de kastelen en bijvoorbeeld de fort-achtige kerken (Églises fortifiées), versterkt in de 100-jarige oorlog. Rimbaud en Verlaine (een stel merkwaardige knapen als je het mij vraagt) kwamen hier vandaan. Het gekste gebouw zagen we hier vlakbij, de Barok-kerk van Asfeld, in 1697 gebouwd door een rijke familie die een monument voor zichzelf wilde oprichten. Het is een zinbegoochelend gebouw en de enige kerk die ooit in de vorm van een viool werd gebouwd, midden in een totaal onbetekenend gehuchtje.

Zijn we wel echte pelgrims met al dat lekkere eten, fijne bedden en zo? Ik zou het niet weten, ik probeer naar Santiago de Compostela te lopen en verzorg mezelf zo goed mogelijk. Het kan altijd nog slechter worden.

(inhoud)